Wykonywanie izolacji z użyciem papy termozgrzewalnej powinno być przeprowadzone według projektu technicznego, zgodnie z funkcjonującymi zasadami budowlanymi oraz dokładnymi instrukcjami do projektowania i wykonywania izolacji> Należy także przestrzegać wytycznych producenta pap odnoszących się do wyboru wierzchniego krycia pap termozgrzewalnych oraz do róznego rodzaju podkładowych pap. Jeżeli papa termozgrzewalna stosowana jest w budynkach, co do których odnoszą się wymagania klas pożarowej odporności, część budynku, w której zastosowana została papa termozgrzewalna powinien spełniać wymagania pod względem klas odporności ogniowej i stopnia rozprzestrzeniania ognia. Wszelkie prace z zastosowaniem papy termozgrzewalnej należy przeprowadzać w temperaturze nie mniejszej niż +5ºC.
Robotnicy , którzy przeprowadzają naprawę pokrycia dachowego z zastosowaniem papy termozgrzewalnej niejednokrotnie pomijają wykonanie reperacji czy też wymiany starych blacharskich obróbek czyli ogniomurów, dylatacji oraz tynków. Przede wszystkim w przypadku zostawienia starych, popękanych tynków na kominach, ścianach lub ogniomurach można liczyć się z pojawieniem się w tych miejscach przecieków. Również brak listwy dociskowej w przypadku papowej obróbki kominów oraz ścian może doprowadzić do tego, że papa termozgrzewalna szybko odklei się w tych miejscach i w efekcie doprowadzi to do powstania przecieku.
Po położeniu papy wentylacyjnej należy potem ułożyć powłokę papy termozgrzewalnej krycia wierzchniego. Nawierzchniowa papa termozgrzewalna zgrzewana jest z punktowo z podłożem przez dziury w papie wentylacyjnej. Dzięki przestrzeniom , które powstały pomiędzy papą wentylacyjną a podłożem, wodna para z zawilgoconej termoizolacji przestaje być niebezpieczeństwem dla pokrycia dachowego. Na dodatek montowane są kominki wentylacyjne w ilości 1 szt. na 40-60 m2. Ich zadanie polega na odprowadzeniu wilgoci z pokrycia. W letnim okresie w wyniku wysokich temperatur pokrycie dachowe rozgrzewa się do około 700C powodując osuszenie wilgotnych miejsc. Zastosowanie tej technologii z zastosowaniem papy termozgrzewalnej powoduje, że ciśnienie pary wodnej powstającej w zawilgoconej termoizolacji ma możliwość bezpiecznego rozprężania się na całym podłożu połaci dachowej bez powodowania tworzenia się pęcherzy a także odklejania się papy termozgrzewalnej od powierzchni.
Robotnicy , którzy przeprowadzają naprawę pokrycia dachowego z zastosowaniem papy termozgrzewalnej niejednokrotnie pomijają wykonanie reperacji czy też wymiany starych blacharskich obróbek czyli ogniomurów, dylatacji oraz tynków. Przede wszystkim w przypadku zostawienia starych, popękanych tynków na kominach, ścianach lub ogniomurach można liczyć się z pojawieniem się w tych miejscach przecieków. Również brak listwy dociskowej w przypadku papowej obróbki kominów oraz ścian może doprowadzić do tego, że papa termozgrzewalna szybko odklei się w tych miejscach i w efekcie doprowadzi to do powstania przecieku.
Po położeniu papy wentylacyjnej należy potem ułożyć powłokę papy termozgrzewalnej krycia wierzchniego. Nawierzchniowa papa termozgrzewalna zgrzewana jest z punktowo z podłożem przez dziury w papie wentylacyjnej. Dzięki przestrzeniom , które powstały pomiędzy papą wentylacyjną a podłożem, wodna para z zawilgoconej termoizolacji przestaje być niebezpieczeństwem dla pokrycia dachowego. Na dodatek montowane są kominki wentylacyjne w ilości 1 szt. na 40-60 m2. Ich zadanie polega na odprowadzeniu wilgoci z pokrycia. W letnim okresie w wyniku wysokich temperatur pokrycie dachowe rozgrzewa się do około 700C powodując osuszenie wilgotnych miejsc. Zastosowanie tej technologii z zastosowaniem papy termozgrzewalnej powoduje, że ciśnienie pary wodnej powstającej w zawilgoconej termoizolacji ma możliwość bezpiecznego rozprężania się na całym podłożu połaci dachowej bez powodowania tworzenia się pęcherzy a także odklejania się papy termozgrzewalnej od powierzchni.